Το συγκρότημα των μεταλλείων αντιμονίου διέθετε τρεις στοές εξόρυξης, οι οποίες ενώνονταν μεταξύ τους. Μια από αυτές ήταν στην περιοχή, που από τους ντόπιους ονομάζεται «ξύγκρεμος». Αλλά η γαλαρία, η μεγάλη στοά στη θέση Πηγάδι, όπου είχε κατασκευαστεί ένα φρέαρ βάθους 85 μέτρων, ήταν η ψυχή του μεταλλείου. Οι εργασίες γίνονταν με χειροσφύρες και ειδικές σφήνες και βαριοπούλες. Για τον φωτισμό χρησιμοποιούσαν σιδερένιες λάμπες με φιτίλι και ελαιόλαδο.
Θα άξιζε να σημειωθεί ότι τα προβιομηχανικά κτήρια και τα βιομηχανικά συγκροτήματα αποτελούν ιστορικά μνημεία. Δεν έχουν ακόμα αξιοποιηθεί σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας αλλά αναμφισβήτητα πρόκειται για μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κτήρια ή συγκροτήματα κτηρίων με το μηχανολογικό και τεχνικό εξοπλισμό τους, τα εργαλεία τους και τα αρχεία τους, μπορεί να δώσουν πολλές πληροφορίες για το παρελθόν μας, όχι μόνο για παλαιότερες τεχνικές αλλά και για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων μέσα και έξω από
αυτά. Αποτελούν σημαντικά στοιχεία για τη μελέτη του βιομηχανικού και προβιομηχανικού πολιτισμού. Άλλωστε, όπως οι Στοές στον Ξύγκρεμο, τα σημεία αυτά είναι συνδεδεμένα με την ιστορία του τόπου που βρίσκονται και αποτελούν αξιόλογα δείγματα βιομηχανικής αρχαιολογίας.