Φθάνοντας στην διαδρομή κάτω από την κορφή Πλάκες, ο επισκέπτης κατηφορίζει μέσα από τα πεύκα του Πελιναίου. Κατά τόπους συναντάει χαμηλούς σχηματισμούς από πέτρες. Σε ορισμένα σημεία οι πέτρινοι αυτοί σχηματισμοί μοιάζουν με πέτρινα «γλυπτά» σύγχρονης ανθρώπινης δημιουργίας. Ωστόσο πρόκειται απλά για απομεινάρια παλαιών εποχών. Εγκαταλελειμμένες ξερολιθιές εμφανίζονται σε διάφορα σημεία μεταξύ των χαμηλών θάμνων και των πεύκων. Τα πέτρινα αυτά τεκμήρια μαρτυρούν παλαιότερες αγροτικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες.
Στη διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν σημεία που μαρτυρούν την έντονη αγροτική και ποιμενική ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πετρόκτιστο αλώνι. Το αλώνι, είναι μεσαιωνική ελληνική λέξη. Προέρχεται από το ἁλώνιον, υποκοριστικό της λέξης ἅλως. Είναι
ένας κυκλικός επίπεδος χώρος που χρησιμοποιούσαν για το αλώνισμα των δημητριακών, αλλά και για την αποξήρανση της σταφίδας.
Τα αλώνια ήταν στρωμένα με πέτρινες πλάκες και φτιάχνονταν, κοντά στα χωριά και σε υψώματα, σε σημεία που να φυσούν άνεμοι, κυρίως δυτικοί.
Πριν αλωνίσουν οι αγρότες, φρόντιζαν να προετοιμάσουν το αλώνι. Πρώτα απ΄ όλα, έπρεπε να καλύψουν τα μικρά διάκενα των πλακών με τις      οποίες ήταν στρωμένο το αλώνι, για να μη χάνεται ο καρπός. Έπαιρναν χώμα αργιλώδες, το αναμείγνυαν με κοπριά ζώων κι έφτιαχναν μία αργιλώδη λάσπη με την οποία γέμιζαν όλα τα διάκενα των πλακών. Ύστερα από λίγες ώρες, η λάσπη αυτή είχε ξεραθεί και τα διάκενα είχαν πλήρως καλυφθεί, έτσι δεν έχαναν τους σπόρους. Εξέταζαν όλες τις πλάκες και φρόντιζαν ώστε να μην κουνιούνται κατά το πάτημα. Έστηναν κατακόρυφα και στερέωναν γερά στο κέντρο του αλωνιού τον στιχερό, τον τρόϊρο, τον στρόϊρο. Όταν τέλειωναν μ΄ αυτές τις προπαρασκευαστικές εργασίες, σκούπιζαν το αλώνι πάρα πολύ καλά. Αφού το αλώνι ήταν περιποιημένο, ήταν έτοιμοι για το αλώνισμα. Μετά το θέρισμα οι γεωργοί μάζευαν τους καρπούς (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, σίκαλη, ρεβίθια, φακές) σε δεμάτια γύρω απ’ τ’ αλώνια κι έκαναν τις θημωνιές.   Όταν το αποφάσιζαν, έριχναν στο αλώνι, τα δεμάτια και με ένα ή περισσότερα ζώα, άλογα, ή γαϊδούρια πάταγαν τα δεμάτια κι έβγαινε ο καρπός. Στο τέλος μάζευαν τον καρπό στις αποθήκες και τα άχυρα στον αχυρώνα.