Ο περιηγητής μέσα στο κατάφυτο τοπίο, περπατώντας κατά μήκος του ποταμού, συναντάει και έναν τέταρτο νερόμυλο. Πρόκειται για τον δεύτερο νερόμυλο της οικογένειας Καγιάντα. Βρίσκεται κοντά στο τέλος της διαδρομής σε αυτό το μονοπάτι και είναι ο βορειότερα σωζόμενος νερόμυλος. Ο νερόμυλος Καγιάντα, αν και ερειπωμένος, διατηρεί τα τυπικά αρχιτεκτονικά στοιχεία των μύλων της περιοχής. Οι τοίχοι σώζονται σε ικανοποιητικό ύψος, μολονότι όλη η ανωδομή έχει καταρρεύσει. Ευδιάκριτα είναι επίσης, τα προσκτίσματα, οι βοηθητικοί χώροι, που χρησίμευαν πιθανώς ως αποθήκες σιτηρών. Ίχνη από την μυλόπετρα σώζονται στο εσωτερικό. Σε παλαιότερες διηγήσεις περιηγητών αναφέρεται ότι ήταν χαραγμένη σε πέτρα χρονολογία των αρχών του 20ου αιώνα.
Επανερχόμαστε στον παραποτάμιο χωματόδρομο που οδηγεί προς την Παναγία των Λουτρών ή Νερομύλων και στον πέμπτο νερόμυλο. Η διαδρομή ακολουθεί το χωματόδρομο για περίπου 200 μέτρα, όπου και μία μικρή πινακίδα δεξιά, μας δείχνει το παραποτάμιο μονοπάτι για την Παναγία των Νερομύλων.
Συνεχίζοντας παράλληλα με την κοίτη, ο επισκέπτης οδηγείται στο εκκλησάκι της Παναγίας των Λουτρών ή Νερομύλων.