Σε απόσταση μικρότερη των δύο χιλιομέτρων ο επισκέπτης συναντώντας τα ίχνη πολλών νερόμυλων, συνειδητοποιεί ότι κάποτε η
κοιλάδα του ποταμού Μαλαγκιώτη ήταν μία ανθηρή οικονομικά περιοχή. Τα νερά του ορμητικού Μαλαγκιώτη αποτελούσαν μία πλούσια πλουτοπαραγωγική πηγή, αξιοποιήσιμη από τους κατοίκους. Οι νερόμυλοι ήταν απολύτως απαραίτητοι στις κοινωνίες της προβιομηχανικής εποχής. Η περιοχή φαίνεται να είχε μία έντονη δραστηριότητα παραγωγής γεωργικών προϊόντων. Τα ερείπια των νερόμυλων το μαρτυρούν.
Στα ερείπια του επόμενου νερόμυλου μπορούμε να διακρίνουμε καλύτερα τα βασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής των νερόμυλων. Είναι ο γνωστός στην περιοχή ως νερόμυλος του Αγίου Γεωργίου. Έχει πάρει το όνομά του από τον ομώνυμο ενοριακό ναό του γειτονικού οικισμού «του Κόκκινου». Σήμερα ο ναός του Αγίου Γεωργίου είναι κατεστραμμένος και ο οικισμός ερειπωμένος. Σώζονται μόνο ίχνη κατοίκησης και ανθρώπινης παρουσίας.
Ο μύλος του Αγίου Γεωργίου είναι ο πιο καλοδιατηρημένος μύλος της περιοχής, καθώς έχει κατά εποχές υποστεί ανακατασκευές και συντηρήσεις. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα υποδεικνύει ότι ήταν σε χρήση και μετά τα μέσα του περασμένου αιώνα. Είναι ο μοναδικός που διατηρεί στοιχεία της ανωδομής και του εσωτερικού. Στο εσωτερικό του μύλου του Αγίου Γεωργίου σώζονται οι μυλόπετρες, αποτυπώνοντας την δυναμική παραγωγή άλλων εποχών. Εκτός από τις μυλόπετρες, σώζεται το τζάκι, ενώ είναι ευδιάκριτος ο χώρος της στέρνας. Ευδιάκριτα είναι επίσης, τα ερείπια άλλων κτισμάτων, που χρησίμευαν πιθανώς ως αποθήκες σταριού.