Το μονοπάτι αυτό χρησιμοποιούσαν οι αγωγιάτες από τον Ανάβατο και τα Αυγώνυμα για να φτάσουν στις μάντρες του Όρους και σε χωριά του Πελινναίου και της Αμανής.
Το μονοπάτι της Λυγερής συνδέεται με μύθους και θρύλους από την μεσαιωνική εποχή, όταν οι επιδρομές των πειρατών μάστιζαν τα νησιά του Αιγαίου.
Ο θρύλος αναφέρεται σε μια επιδρομή πειρατών. Οι πειρατές αιφνιδίασαν τους κατοίκους του Αναβάτου και έκλεψαν την Λυγερή, την πιο όμορφη κοπέλα του χωριού, για να την προσφέρουν στον αρχικουρσάρο, ο οποίος περίμενε στο ιστιοφόρο του στον όρμο της Ελίντας.
Η Λυγερή στην προσπάθειά της να διαφύγει, αγκάλιασε ένα βράχο στη διαδρομή για την Ελίντα, από τον οποίο οι πειρατές   δεν κατάφεραν να την αποσπάσουν. Τελικά την αποκεφάλισαν και πήγαν το κεφάλι της στον αρχηγό τους. Εκείνος θύμωσε πολύ που αποκεφάλισαν μια τόσο όμορφη κοπέλα και τους τιμώρησε με θάνατο.
Η λαϊκή αφήγηση, διανθισμένη με ηρωισμό και τραγικότητα, πέρασε από γενιά σε γενιά, θέλοντας να περιγράψει με τον πιο απλοϊκό τρόπο μια πραγματικά δύσκολη και επικίνδυνη ιστορική περίοδο. Ο μύθος
της Λυγερής σχετίζεται με το Παλαιό Χωριό του Αναβάτου, το χωριό δηλαδή που υπήρχε πριν την κατασκευή του οχυρωμένου οικισμού.
Ο θρύλος όμως, μας δίνει κάποια στοιχεία για τον αρχικό οικισμό του Ανάβατου. Οι πειρατές χρησιμοποίησαν την παραλία Ελίντα για να αποβιβαστούν. Από εκεί ξεκίνησαν την διαδρομή τους για να προσεγγίσουν και να λεηλατήσουν το Παλαιό Χωριό του Αναβάτου. Ο αρχικός     αυτός    οικισμός χωροθετείται στο μικρό πλάτωμα βορειοανατολικά του σημερινού χωριού, γύρω από τον ναΐσκο του Ταξιάρχη Μιχαήλ, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα.